Γιατί αφήνουμε τις κοινωνικές προκαταλήψεις να μπαίνουν στην κρεββατοκάμαρά μας? Εκεί δεν υπάρχουν κανόνες και πρέπει. Ο κανόνας είναι ένας. Η κοινή συναίνεση. Απο εκεί και πέρα όλα επιτρέπονται. Όλοι έχουμε φαντασιώσεις. Για τους περισσότερους όμως μένουν ανεκπλήρωτες. Φοβόμαστε...
μην παρεξηγηθούμε, μην μας απορρίψουν, μην μας περάσουν για ανώμαλους. Σχεδόν κάθε φαντασίωση μπορεί να γίνει πραγματικότητα (και λέω σχεδόν γιατί αν η φαντασίωσή σου είναι να πηδηχτείς στην κορυφή του Έβερεστ μπορεί να είναι κομματάκι δύσκολο!) αρκεί να έχουμε το θάρρος να τις μοιραστούμε. Το sex δεν είναι ευγενικό, δεν έχει savoir vivre, και πρέπει να είναι ελεύθερο απο ταμπού και στερεότυπα. Δεν πρέπει να νιώθεις ντροπή για τα θέλω σου. Την στιγμή που βάζεις το πρέπει στο κρεββάτι έχεις χάσει το πάθος. Και το πάθος είναι βασικό συστατικό του καλού sex. Εγώ πιστεύω και το έχω δει στην πράξη οτι όταν υπάρχει χημεία μεταξύ δυο ανθρώπων μπορούν να γίνουν συγκλονιστικά πράγματα...
Αρκεί να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο και να παραδοθούμε στο πάθος...να εκφραστούμε και να μην νιώθουμε ενοχές και ντροπή. Να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να το ζήσει...
Και μιας και μιλάμε για φαντασιώσεις, όποιος θέλει ας μοιραστεί μια δικιά του εδώ, έστω και με ανώνυμο comment. Θα ήθελα το blog να είναι interactive. Share without fear λοιπόν, and live your fantasies!
5 σχόλια:
Τώρα εγώ ψήνομαι να σου αφήσω μια φαντασίωση αλλά θα στο κλείσουν το ρημάδι τα ΕΣΡ και ακόμη δεν το άνοιξες...
Επιφυλάσσομαι όμως για το μέλλον :)
Βρε άσε εσύ την φαντασίωση και μην σε νοιάζει! Εγώ έχω να πώ πολύ χειρότερα στην πορεία!
Αχ δυστυχώς μερικές φαντασιώσεις είναι καταδικασμένες να μη γίνουν ποτέ. Όχι επειδή δε βρίσκεται κάποιος με τα δικά σου βίτσια - του π**στη ποια! Αλλά όταν θες να το κάνεις εν κινήσει σε λεωφορείο με το αγόρι σου, ε τότε μπαίνουν πολύ παράγοντες που σε αποτρέπουν. Και εντάξει ο οδηγός μπορεί να γουστάρει, να παίρνει μάτι και όταν σχολάσει να θέλει να συμμετέχει. Πες το βρίσκεις άδειο (ειδικά σε κάτι κουλές διαδρομές), όμως άμα κάποιος μπει στην παρακάτω στάση και σε βρει σε στάση με τα πόδια πάνω? Και αν ο μπαρμπα-Θωμάς είναι καρδιοπαθής και τα τινάξει? Ή αν μπει η Λουκά και αρχίσει τους εξορκισμούς? Αυτά σκεφτήκαμε με το φίλο μου και επειδή άλλο μεταφορικό δε θέλουμε (ε να έχουμε την άνεσή μας) προς το παρόν έχουμε αφήσει την φαντασίωση μας, αν και όλο κάτι κάνουμε στα μουλωχτά. Βέβαια αυτό με το Έβερεστ δεν είναι κακό. Μια χαρά βουκολικό το βρίσκω στην κορυφή!
ΥΓ Καλό ξεκίνημα!
Νικόλα μου η μισή χαρά μιας τέτοιας φαντασίωσης είναι ακριβώς το γεγονός οτι μπορεί να σε πιάσουν! Εγώ προσωπικά δεν το έχω κάνει σε λεωφορείο αλλά το έχω κάνει σε τραίνο και το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Α, γιατί δεν δοκιμάζετε με κτελ? Είναι λιγότερο συχνές οι στάσεις...
Εγώ έχω φετίχ με το leather, μιας και βλέπω τη φωτό που έβαλες...
Διάβασε το ιστολόγιό μου να δεις πως αντιμετωπίζουν το leather στην Ελλάδα ακόμα και εκείνοι που το γουστάρουν...
Φιλιά
Δημοσίευση σχολίου